Cursus Omgaan met Teleurstellingen

Ik heb zaterdag met mijn moeder de Leve de Lente beurs bezocht. Ik had serieus kriebels in mijn buik om de prijs op te halen. De avond ervoor nog de kamer opgemeten of we echt geen saunacabine kwijt zouden kunnen. We zijn helemaal naar Den bosch gereden en hebben daar voor 7 euro onze auto geparkeerd. Bij binnenkomst haalde ik direct de gemiddelde leeftijd van de bezoeksters met 42 jaar omlaag.
Gelukkig hoefde we geen entree te betalen en konden we doorlopen. Binnen was het een gekrioel van dames die recht uit een Tena-lady reclame leken te komen. We stonden vrijwel meteen bij de kraam waar ik mijn prijs kon ophalen. Met knikkende knietjes overhandigde ik mijn winnaarsmail.
De twee net niet leuke meiden achter de stand keken elkaar aan en een ervan dook onder de tafel. Daar haalde ze een boek te voorschijn wat ze me met een ongeinteresseerde blik overhandigde.
Dit leek niet op de bos bloemen, fotograaf en bon om een sauna te komen uitzoeken waar ik op gehoopt had. Integendeel, dit was een troostprijs, maar dan nog erger; dit was een reclameboek wat ik in mijn handen geduwd kreeg. Nog erger dan het soeppakket dat ik gekscherend als troostprijs had bestempeld. Hier kon ik niet eens van eten. Het was een gratis reclameboek van Brabantse winkels en restaurants, een f*cking dikke folder met een harde kaft.
Mijn cursus 'Omgaan met teleurstellingen' was acuut begonnen en ik was de enige deelnemer.

Krampachtig hebben we geprobeerd te benadrukken dat de beurs toch leuker was dan thuis zitten, dat die sauna toch niet paste en dat de hapjes ook echt heel lekker waren, en tjonge wat een mazzel dat we gratis binnen mochten.
Alles wat we gratis konden krijgen hebben we naar binnen gestouwd of in mijn tas gepropt. Toen zijn we teruggereden en heb ik als troost voor mijn deelname aan de cursus een knalrode XL zitzak gekocht voor op het balkon. Daar heb ik vervolgens liggend in het zonnetje in mijn nieuwe zitzak het kl*te reclameboek zitten lezen, om het vervolgens met een flinke knal bij het oud papier te gooien.

Voor de cursus omgaan met teleurstellingen hoeven ze mij niet meer in te schrijven...

x Ingel

Cursus geduldigheid uitgesteld voor onbepaalde tijd

Soms heb je van die dagen dat het universum gewoon de pik op je heeft (en het dan toch goedmaakt).
Gisteren was zo'n dag. Terwijl ik diep in slaap was bedacht kampverkering zich dat zijn auto toch die dag naar de apk keuring moest. Die dag dus, en niet de volgende.
En dat was niet handig, want mijn auto stond toevallig al bij de garage. En ik moest werken, in Zevenbergen. Niet echt een fijne fietsafstand.
Halsoverkop een auto moeten regelen en toen op en neer racen om alle auto's op de juiste locatie te krijgen. Op een tijd waarop ik gepland had nog in bed te liggen, stonden we al bij de garage. Mijn humeur had ik in bed laten liggen, dus ik was knap chagrijnig.

Toen gehaast naar mijn werk, waar mijn cliënt niet op kwam dagen. Vervolgens had ik na sloten espresso en kletsen met collega's mezelf weer een beetje terug gevonden. Totdat kampverkering belde. Hij had nog eens de papieren zitten doornemen voor de citytrip naar Stockholm van komende woensdag. Tot zijn grote verbazing bestonden de papieren uit de reservering voor het hostel voor 2 personen, en een vluchtbevestiging... voor 1 persoon. En die persoon was ik niet.
Op een of andere manier hebben we alleen voor kampverkering de vlucht geboekt. Ik snap er niets van, want ik zat er bij toen we boekte. Uiteindelijk heb ik voor 220% van de oorspronkelijke prijs een ticket kunnen boeken en kan voor mij de voorpret eindelijk beginnen. Heel even heb ik overwogen om het niet door te laten gaan, maar ik laat me niet zomaar zweedse gehaktballetjes door mijn neus boren!

's Avonds was ik nog niet optimaal, maar ben toch gaan werken. Dat viel mee, de lastige hanggroepers waren eigenlijk best leuk. Om elf uur was ik weer thuis. Daar opende ik mijn mail en zag ik dat ik een mail had van de weekkrant. Drie weken geleden heb ik meegedaan met een slagzin wedstrijd voor een suffe-vrouwen- lente- beurs. Hoofdprijs is een saunacabine. Daar deed ik dus voor mee! Er waren nog meer prijzen, maar ik heb geen idee meer welke. In de mail van de weekkrant stond dat ik in de prijzen gevallen ben, en dat ik de prijs op de beurs mag komen claimen met legitimatie en de email. Maar wat die prijs nou is stond er niet bij! ik ben zoooo nieuwsgierig en zoooo ongeduldig! Ik weet zaterdag pas of ik een pak soep, een paar sokken, een kappersbon of een heuse sauna heb gewonnen..... Ik kannie wachten!!!!!!!!!

x Ingel

Sonja Bakker?

Cursus omgaan met teleurstellingen gaat niet door

Ik was er lekker vroeg. Bijna een half uur te vroeg. Had mijn huiswerk gedaan; 'schrijf een gedicht met een vaststaande start of eindzin'. Ik, uitslover die ik ben, had er meteen drie geschreven en vond meteen dat het eigenlijk liedjes waren. Dus de hele week geschreven, geschrapt en geschaafd.
Toen was het tijd om naar cabaretles te gaan. De laatste van vier. Al heel de dag liep ik met een grijns rond. Ten eerste begon mijn weekend, en ten tweede had ik ontzettend zin om een avondje te spelen. Ik had me weer opgefrist, opgemaakt en leuke kleren aangedaan. Na een kop koffie om mezelf een kickstart te geven zat ik dan ook op m'n paasbest en dus veel te vroeg in de kantine van het lesgebouw. De tekst van de liedjes voor mijn neus, en een paar keer naar het toilet van de zenuwen. Ik wist dat ik vroeg was, maar toen vijf minuten voor de les nog niemand anders gesignaleerd was begon ik me een beetje zorgen te maken. Anybody here....?
Uiteindelijk na vijfendertig minuten wachten toch even informeren bij de balie. Daar zei de conciërge doodgemoedereerd; oh neej de docente is ziek, dus de les gaat niet door'. Hij haalde een briefje tevoorschijn waarop alle namen en nummers van de cursisten stonden. Bij iedereen stond het nummer doorgestreept. Bij iedereen.... behalve bij mij....

BEHALVE BIJ MIJ!!!
*acuut sip*

Zonder te schelden, schoppen of slaan weer naar huis gegaan waar ik van ellende maar ben gaan hardlopen. Niet echt een goede vervanger, maar het hielp om mijn agressie er uit te rennen. Ik ga geloof ik niet zo goed om met teleurstellingen... :(
Uitgeput en nat van het zweet verdomde ik het om te douchen en trok zo m'n minst charmante pyjama en badjas aan. Je hebt immers weekend of niet....
Na een telefoongesprek met mijn moeder en het met open mond volgen van de finale van het Zesde Zintuig overgehaald (kostte niet heel veel moeite geloof ik) om toch nog naar de stad te gaan. Sinds de broer van kampverkering niemand beters heeft, gaan wij met hem mee op stap. En tot mijn grote verbazing heb ik het ontzettend naar mijn zin in de kroeg! Haal mijn hele suffe leven nu in razend tempo in. Maar goed, uiteindelijk nog even broertjesavond gevierd en toen kleffe frietjes eten. Sonja Bakker heeft toch verdomd weinig invloed op me als ik gedronken heb... Vanochtend heerlijk uitgeslapen en voel me fris als een hoentje. Zo dadelijk uitgebreid brunchen met mijn nog steeds voortdurende verslaving; geitenkaas...! Tja je moet je maar ergens op storten he....
Daarna word ik vanmiddag onder handen genomen in een beautysalon; oh yeah baby! Was een welkomstkado bij een abonnement en ik ben er gek op als mensen aan me plukken, dus ik heb er nu al zin in! En de leuke bijkomstigheid is natuurlijk dat ik er een lekker wijf van word... dus...

Heb zo'n dagje wel verdient want na dat hele gedoe met cliënt pistolenpaultje van afgelopen week heb ik veel te veel uren gemaakt. Heel die zaak was best heftig met uiteindelijk veel overleggen, nadenken tot het kraakte en constant reflecteren op mijn eigen handelen. Het voelde alsof ik weer stage liep, maar nu met iets meer lef en connecties. Uiteindelijk is alles goed gekomen en heb ik zelfs zwart-op-wit van mijn manager een compliment gekregen! Whoohoo.
Hoop nu dat het de komende maanden rustig aan het front blijft, want ik vond het de afgelopen weken net iets te heftig. Ik heb er niet voor getekend om als lustobject of schietschijf gezien te worden. Ik ben gewoon Ingel.

x Ingel

Fight # Flight?

Vanmiddag de wispelturigheid van mijn doelgroep van heel dichtbij mogen ontdekken.
Bij een huisbezoek waar ik samen met een collega bij een volwassen cliënt langs ging, vertoonde hij onstabiel gedrag. Huilen, lachen, dreigen en zwijgen; alles kwam in een uur voorbij. Hij was onder invloed en zijn verhaal was warrig.
Ik was blij dat ik er niet alleen zat. Op een gegeven moment vertelde hij dat hij een manier had om zich te verdedigen. Op dat moment liep hij naar zijn jas en trok een pistool.
Hij richtte het niet op mij of mijn collega, maar op dat moment leek het alsof de wereld een tel stilstond. Mijn hart bonkte, en ik kreeg de onbedwingbare neiging om op te springen. Ik kon niet bij mijn tas, en de cliënt stond op mijn weg naar de deur. We konden geen kant op.
De collega en ik keken elkaar aan met een blik van verstandhouding, en zij pakte heel rustig haar tas in.
Snel veranderden we van onderwerp waardoor het pistool weer verdween. Ik zat op het puntje van de bank en het leek alsof ik high was. Heel mijn lijf was klaar voor de fight or flight reactie.
Uiteindelijk is het gesprek een half uur uitgelopen en komt de cliënt volgende week bij mij op gesprek. Hopelijk krijg ik hem overtuigd afstand te doen van het wapen.
Het is natuurlijk vreemd voor mij om dit op mijn doorgaans luchtige blog te posten, maar ik wilde het gewoon even kwijt. Na spuien bij kampverkering en moeder, was dit mijn laatste uitlaatklep.

Tijd voor gezelligere klets!
De afgelopen week op stap geweest met de broer van kampverkering. Erg leuk, erg laat en erg brak de volgende dag. Heb me weer es ouderwets kunnen misdragen.
De rare stapsituatie was onstaan omdat kampverkering onderwaterhockeykampioen zou geworden! (klinker kopen?) Hij moest dus vroeg naar bed en liet mij alleen op pad gaan. Wel netjes gaan hardlopen de volgende ochtend (half 1 is echt nog ochtend na een nacht doorhalen).
Verder heb ik een drukke week met avonden werk en lekker weer naar cabaretles!
Echt heerlijk om me een avond in de week in en uit te kunnen leven en lekker te kunnen lachen.
Morgen uit eten met collega's in het restaurant waar mn broertje werkt. Hij is de beste ober van Eindhoven en wordt zeker aangenomen op de hotelschool na mijn geweldige coaching (ahum).

Weltrusten
x Ingel