Vandaag heb ik het ergste gedaan wat een vrouw/meisje kan doen. Ik heb met een vuilniszak in mijn hand mijn kledingkast opgeruimd...
Kleding weggooien is een stukje van jezelf weggooien. Vandaag hebben broeken, foute truitjes en uitgelubberde shirts de keuring moeten doorstaan. Sommige gooide ik met plezier in de vuilniszak, anderen heb ik met pijn in het hart op de 'twijfel stapel'gegooid (en daarna toch maar weggegooid). Erg confronterend is het om 1 keer gedragen kledingstukken weg te gooien, waarvan je zeker wist 'dat je er vast nog ooit in zou passen'. (maar waarvan je eigenlijk wist dat het een hopeloos geval was)
Sommige dingen had ik goede herinneringen aan, maar ja fotos nemen minder plaats in dan kleding; dus kan ik die in het vervolg maar beter bewaren en niet truien uit 1810.
De buit van 2 uren kritiek en de keuring van mijn moeder: 1 volle vuilniszak voor Humanitas. Vraag me altijd af waar die kleding naar toe gaat... Lijkt me zo vreemd dat iemand in Afrika ineens mijn afgedankte winterjas draagt. En niet alleen vreemd, ook nog vrij bizar als het 40 graden in de schaduw is, maar goed.
Gisteren had ik een vrije dag. Ik werd wakker gebelt door mijn baas die zich afvroeg of ik wilde komen werken aangezien ik toch gestopt ben met mijn studie.
WAT? Ik was net wakker, maar dat begreep ik wel. Ik werk me suf; bloed, zweet, tranen, agressie en hormonen vliegen voorbij en mijn baas denkt dat ik lekker thuis zit! :s Pfoe I wish. Vraag me echt af hoe hij erbij komt....
Gelukkig heb ik dat uit de wereld kunnen helpen, maar t blijft gek.
Ander mysterie deze week was het raadsel van de krant. Vorige week hebben we als afstudeergroep de pers aangeschreven dat ze allemaal naar onze actiedag moeten komen. Niemand nam de moeite om te reageren. Na een paar dagen kwam de directeur van de opleiding naar ons toe met de mededeling dat hij ons artikel in de krant zo leuk vond. WAT?
Wij wisten van nix. Die man kon zich niet meer precies herinneren wat voor artikel het was, maar onze namen stonden erin, dat wist hij zeker.
Speurtocht op internet leverde niets op, bellen naar familie ook niet. Alleen de directeur had het artikel gezien... jaja lekker geloofwaardig.
Na een mailtje naar de krant kregen we reactie dat ze inderdaad een artikel over ons hadden geplaatst. En bedankt dat ze dat even hadden gezegd... :s
Artikel werd na een dag gemaild. Het leek alsof ze ons daarvoor geinterviewd hadden, en we werden geciteerd, maar we wisten van niets! Waarschijnlijk hebben ze het van de site van Nuenen afgehaald, maar nog niet netjes. Mysterie opgelost. Dachten we...
Gisteren studiegenootje op msn: Hey ik heb jullie artikel uitgeknipt dat vandaag in de krant stond! WAT?
Stonden we gisteren weer in de krant, zelfde artikel, andere editie. Die jongen woont een paar kilometer van mij af, en had een totaal andere editie waarin wij weer 'geinterviewd' werden. En in mijn krant stond nix nada noppes.
Nu stond hij wel op internet, maar het blijft vreemd...
Ohja nutteloze info: heb vrijdag vriendin geholpen met verhuizen en nieuwe cd van Sarah Bettens gekocht. Vandaag Brum een super-de-luxe-wash gegeven en vanavond blijf ik thuis. Morgen werken dus kan dit keer maar beter nuchter blijven ;)
(eigenlijk is t een slechte smoes voor t feit dat ik niet zoveel vrienden heb en niemand heb om mee te nemen nu Anna ziek is)
Zo best n lange blog dit keer, en dat terwijl ik eigenlijk niets te melden had. Sorry. Vraag me eigenlijk af wie het allemaal lezen. Soort mysterie-readers. Best spannend ;)
Zij die gaan bankhangen groeten u!
x ingel