Samenwonen is koel

Niet uitgespoelde doekjes, kruimels overal, vieze sokken en stroomverbruik x 10...

Veel vrouwen klagen als ze gaan samenwonen over wat hun better half uitspookt. Maar weet je, het is eigenlijk heel erg gezellig! Dus al die horrorverhalen kloppen niet (altijd) Het is namelijk kei leuk om samen dingen te doen of gewoon iemand te hebben om tegen aan te fiepen als je het druk hebt gehad. Voor iemand lekker koken die dan ondertussen de tafel dekt heeft ook wel wat en wie heeft ooit beweerd dat stofzuigende mannen niet sexy zijn?

Eigenlijk kan ik concluderen dat er van alles wat ik wilde toen ik terug kwam uit Glasgow alles uitgekomen is; Toen wilde ik nieuwe schoenen, een telefoon, vakantie, een auto, een vaste baan en een flat. Ik ben nu 15 maanden verder en kan niets verzinnen wat ik nog zou willen. Ieiiieeeek ik ben 22 en tevreden... Zou dat een nieuwe trend zijn?

Samenwonen is dus heel gezellig, zeker voor iemand als ik die om de kleinste dingen in de stress kan schieten, zo hypersensitief is als een hamster aan de red bull en nooit maar dan ook nooit kan kiezen. Mijn kampverkering is gewoon zo'n bikkel dattie dat er allemaal wel bij kan hebben, naast de cursus 'hoe woon ik samen in 375 stappen'(beginnend bij 'waar laat ik mijn schoenen als ik ze uit heb, tot 'hoe hang ik mijn toiletrol op'.)
Kortom ik ben gewoon es een keer blij en heb niets te zeiken!

Gisteren naar Eindhoven Culinair geweest, super lekker gegeten, hoewel die cocktail op een nuchtere maag wel zorgde voor een erg ontspannen gevoel het eerste half uur ;)
(hoge kruk en wat draaide al die menukaarten!) Heb me gelaafd aan kalfswangkroketjes en gefrituurde chocolade met warme kersen. Serieus, ik viel er gewoon stil van. Wat is dat lekker zeg... Nu probeer ik te laten zien dat ik ook een Domestic Godess ben door in de oven geroosterde aardappeltjes te maken met thijm en rozemarijn van eigen balkon. Heel biologisch dus! Geen idee of t gaat lukken, maar t hele huis ruikt naar knoflook dus het zal wel goed zitten.

Zo, nu is het weer tijd om in de loveseat de cosmo te lezen en te genieten van eerste pinksterdag. Conclusie: Ingel blij!

x Ingel

It's aliveeeee aliveee!

------------------------------------------------------------------------------------------------
Piiiiieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep

Hartmassage....

Mond-op-mond-beademing...

Shocken...

Pieeep pieeeep pieeeeep pieeeep pieeeep pieeeep pieeep pieeep pieeep
------------------------------------------------------------------------------------------------

Gelukt!

Ik heb mijn blog tot leven gewekt!
Dat mag ook wel na maanden van radio(internet)stilte.

De afgelopen maanden was er genoeg om te schrijven, maar op de een of andere manier kwam het er niet van. De lat om opnieuw te beginnen kwam steeds hoger te liggen en uiteindelijk besloot ik mijn blog maar gewoon te negeren en te zien als leuk naslagwerk voor als ik een smoezelige huisvrouw met 2 kinderen ben. 'Kijk, toen had mama nog een leven...'

Maar kom op, ik ben een jonge meid van 22 en heb nog genoeg te melden om mijn plaatsje op het internet te claimen. Best vreemd eigenlijk een weblog, het voelt heerlijk anoniem. Je gaat er niet vanuit dat mensen je hersenspinsels lezen, tot je op een dag geconfronteerd wordt met een collega die je vertelt dat je een leuke weblog hebt... Clunk... (klinkt als glazen pot die op de grond stuitert) Best schrikken als iemand je verhalen ineens leest. Zeker nu ik geacht wordt een professional te zijn en me ook als zodanig te gedragen. En tja dat ben ik nu ook wel (self fulfilling prophecy) maar mn oude blogs getuigen niet altijd van ethiek, onbesproken gedrag en smaak.
En stel nou, stel dat mensen mij zouden google-en, mensen met wie ik werk, of voor wie ik werk.. Wat moeten zij dan wel niet van me denken?
Maar ik laat me niet monddood maken. Ik ben wie ik ben en schaam me er niet voor. En als je de blogs leest leer je me misschien beter kennen dan jij en ik zouden willen, maar je kunt wel zien dat ik echt ben.

Zo, dat is er uit.

x Ingel